Spadkobierczyni patentów rodem z PRL`u i limuzyny FSO.

Śnił mi się M. nie wiem, dlaczego, tracił wzrok. Mimo tego ogromnego żalu, jaki mam w sobie miękło mi serce. Boje się takich snów, chciałabym już go nigdy nie spotkać, tak samo D.

Nie wiem, czemu jestem aż tak łatwowierna. Gdy tylko wrócę myślami wstecz, zła jestem sama na siebie. To jest właśnie powód, że nikogo nie dopuszczam do siebie poza R. z którym jest coraz lepiej. Nie kłócimy się już tak często i z takim „natężeniem”.  

- zdradziłabyś mnie?
- Nie.

A dlaczego miałabym to zrobić? Dla kilku tygodni wspaniałego romansu?  To bez sensu. Bo i tak po tym okresie jest to samo. Facet zaczyna uważać, że należymy do niego, stwierdza, że nie musi walczyć i zaczyna się wegetacja. A my głupie ciągle powracamy myślami do tego, co było na początku. Wole o tym nie myśleć, o tym jak zabiegałeś o moje względy. Restauracje, kwiaty… etc. Znowu miałabym to przeżywać. Nie chce. Czego oczy nie widzą tego sercu nie żal.

Muszę skupić się na pracy. Kolejne zlecenia. Trochę nowego sprzętu… wszystko rozwija się ja powinna. Co prawda wypadła NAM robota w „termin” mojego ślubu… dzięki czemu – nie będzie ślubu. W sumie jest mi już wszystko jedno, nie liczę już na nic w tym kontekście. Życie.

A teraz czas na kawę.